JAS-woensdag

Vandaag vallen Aswoensdag en Valentijnsdag op dezelfde dag. Vandaag is het JAS-woensdag. Een dag waarvan er niet zoveel zijn, pas in 2029 is het weer zover, dus een mooie gelegenheid om eens stil te staan bij wat de carnavalsvierder en de jazzliefhebber elkaar eigenlijk te vertellen hebben. 

En dat begint bij dit: een hele mooie uitvoering van My Funny Valentine door Chet Baker (de mooiste uitvoering die er is - als je het mij vraagt). 

Chet Bakers instrumentale versie van My Funny Valentine is de perfecte soundtrack voor JAS-woensdag. Het is Asprobruis tablet en zielerzalf ineen. Samen met de helderblauwe hemel op deze zonnige dag kan deze parel uit het American Songbook mijn gemoed niet beter illustreren dan zij in deze uitvoering van Chet Baker doet. Samen met de constatering dat mijn neus niet opzij zit  - en in de hoop dat de dag voorbij zal gaan zonder dat ik daarbij iets belangrijks over het hoofd zal zien - voel ik de resten van een goed geleefde vastenavond natrillen op de binnenkant van mijn schedel. Samen met de gesprekken aan de toog, die een al te vlug vergeten verleden met zich meedragen, geven de met valse lucht geblazen trompetlijnen van Chet vorm aan gedachten die mijmeren over de onmogelijkheid van een eeuwigheid. Mijmeringen als een landschap, vastgelegd in muziek en taal, die weten dat alles ooit door tijd zal worden aangeraakt. Het is een landschap waarin het de geest vrij is om te dwalen en het hart zich verwarmd weet door alles wat het waard is om te koesteren.

Vanuit de wereld die voor een paar dagen op zijn kop wordt gezet dagen nieuwe inzichten die rijpen uit oude gewoontes. Uit wat door traditie is vastgelegd borrelen gedachten op die boven brengen wat al die jaren rustig op ontdekking heeft gewacht. Op die zeldzame dag dat Aswoensdag en Valentijnsdag samenvallen, op JAS-woensdag, blijkt dat Leut eigenlijk een ander woord is voor Jazz. En andersom. Samen met hun geestverwanten die door Bourbonstreet marcheren en er hun partijtje meeblazen: de Mardi Gras bands uit New Orleans, vertellen de Bergse dweilbandjes het ware verhaal van het feest dat voorafgaat aan Aswoensdag. Het is een verhaal dat notenbalk (en spijkerschrift) ontstijgt.

Foto: Marc Pagani (OffBeat Magazine)

Schilderij: Hendrik Boot

---

- Wouter